De Nijl is in Caïro aangekomen
In de pers (19)
In de pers (19)
Peter Van Den Eede en Willem de Wolf keurturnen kopzorgen weg in 'De Nijl is in Caïro aangekomen'***
Focus Knack, Els Van Steenberghe (26/10/2020)
Filosoferen over het lijden en de dood verpakt als zalig variététheater****
NRC Handelsblad, Ron Rijghard (10/10/2020)
Slapstick van slimme koppen****
De Standaard, Gilles Michiels (8/10/2020)
Herkauwen voor gevorderden****
Het Nieuwsblad, Magali Degrande (7/10/2020)
Bulderen van het lachen bij onverkwikkelijke realiteit
Theaterkrant, Mia Vaerman (7/10/2020)
De Nijl is in Caïro aangekomen****
RiRo Toneelrecensies, Piet Van Kampen (7/10/2020)
Palaveren over leven en dood****
De Morgen, Jan Dertaelen (5/10/2020)
La vieillesse: sans mode d' emploi
Pzazz , Elie Agniel (4/10/2020)
Filosofische evenwichtsoefening van de KOE***
Theaterparadijs, Jeroen Peeters (4/10/2020)
Vrolijke filosofie
Pzazz , Pieter T'Jonck (3/10/2020)
Recensie De Nijl is in Caïro aangekomen****1/2
Concertnews, Bert Hertogs (3/10/2020)
Groot mens met stijl gevloerd (1998)
De Morgen, Peter Anthonissen (1998)
Rekoefeningen met Compagnie de KOE (1998)
De Standaard, Geert Van der Speeten (1998)
De filosoof bij de KOE is niet wat het lijkt (1998)
De Volkskrant, Marijn Van der Jagt (1998)
Koe door het dolle heen (1998)
Dokterkrant, Paul Verduyckt (1998)
De Nijl stottert door Caïro (1998)
Gazet van Antwerpen, Peter Haex (1998)
Balanceren tussen filosofie en slapstick (1998)
Haarlems Dagblad, Margriet Prinssen (1998)
Koekjes en kaartspel (1998)
Knack, Paul Verduyckt (1998)
Ook grote geesten hebben liefde nodig (1998)
Rotterdams Dagblad, Han Geurts (1998)
Recensie De Nijl is in Caïro aangekomen****1/2
Concertnews, Bert Hertogs (3/10/2020)

Een zeer aangename tijdsbenutting is De Nijl is in Caïro aangekomen. De tekst is van de hand van Peter Van den Eede en Frank Focketyn en dateert van 1998. Franks inbreng destijds is nog steeds voelbaar en je merkt als toeschouwer dat de combinatie van ratio, filosofie en absurdisme, slapstick hem ook niet vreemd is. Het maakt dat deze voorstelling die Willem de Wolf en Peter samen herschreven nog steeds iets universeels heeft. In se gaat de dialoog over leven en dood: ‘De dood is voorwaarde van uw schepping’ en hoe je naar de twee kijkt, hoe je invult wat je tussen je geboorte en je dood doet en afscheid nemen. De Koe haalde haar inspiratie bij teksten van Schopenhauer, Montaigne en Pascal en ideeën uit Schijn bedriegt van Thomas Bernhard.

Lees verder op www.concertnews.be.