In een sterk geschreven (Willem De Wolf) en uitmuntend gespeelde monoloog onderzoekt De Koe de ideologie van de allerrijksten en houdt ze tegelijkertijd het publiek een spiegel voor over hoe om te gaan met privileges. Ze doet dit door op verschillende niveaus een aantal tegenstellingen uit te spelen: tussen afstand en nabijheid, kijken en wegkijken, theatraliteit en intimiteit. Het resultaat is een gelaagde voorstelling die ook de blik naar binnen richt en de grenzen van engagement en idealisme in de kunst kritisch bevraagt.

Lees de volledige recensie