Oorspronkelijkheid, is dat niet de nieuwe nostalgie?
Een Faustiaanse afdaling naar de plekken waar de macht zich bevindt. Ergens in het midden, zo lijkt het.
We stellen ons voor dat het alledaags begint.
Met een actrice (Natali Broods), die de beslissing neemt te stoppen met spelen en de politiek ingaat.
Waarom niet?
En waarom zou de eerste scène zich niet afspelen in een restaurant? En waarom zou de politica in spe niet gaan eten met haar ex-man (Willem de Wolf)? En waarom zou zich na verloop van tijd niet een ober (Peter Van den Eede) bij hen voegen? En waarom zou de politica in spe niet op de uitnodiging van deze ober ingaan om nog even naar beneden, naar het casino te gaan?
Zodat het stuk, de politica in spe, de ober en de ex-man meteen kunnen vervreemden, meteen kunnen afdalen, om zich te laten verleiden door de middelpuntzoekende kracht van het geluk.
Het midden, dat door iedereen hardnekkig wordt gezocht, maar dat inmiddels even hard met iedereen verdwijnt.
Beckett Boulevard, een stuk waarvan we alleen maar weten dat het ergens begint en dat het ergens eindigt.
A badly made play.
‹Dat is wat deze voorstelling op grootse manier samenhoudt: een voortdurend asymptotische beweging naar het midden toe die op het onzegbare insisteert door het dan ook op gepaste afstand te houden.›
≤Etcetera≥
‹Bedrieglijk simpele uitspraken, over twee keer niets, krijgen in Beckett Boulevard een duizelingwekkende diepte. De voorstelling mondt uit in een spitse denkoefening over zelfbeeld en identiteit, over de ultieme vraag of we kunnen zijn wie we zijn. Het eindresultaat is een kaduke comedy of errors, op de wip tussen filosofie en scherpslijperij.›
≤De Standaard≥
‹Tussen dat moment waar het einde terug begin wordt, is het weer genieten van bitterzoete zinsneden (eenzaamheid overvalt je alleen bij overvloed van tijd), het ondragelijk lichte bestaan (espuma), absurde humor (waarom slechte acteurs goede obers zijn), de helende kracht van kunst (het voorlaatste nummer) en wordt de politiek af geserveerd in één minuut.›
≤De Morgen≥
‹Een heerlijk absurd Beckett Boulevard serveert De Koe op een dienblaadje volledig in de traditie van Samuel Beckett.›
≤Concertnews≥
‹Beckett Boulevard is een slordige, komische en integere zoektocht naar identiteit en echtheid ... De Koe neemt je mee op een halsbrekende trip door hun hersenkronkels waar je met plezier in blijft tollen.›
≤Cutting Edge ****≥
‹Absurde misverstanden, spiegelingen en verdubbelingen die tot in het absurde worden doorgetrokken en bovendien drie spelers – Natali Broods, Willem de Wolf en Peter Van den Eede – die de kunst van het komedie spelen verstaan: dit alles maakt de KOE zo wonderlijk aantrekkelijk.›
≤De Volkskrant≥
In Beckett Boulevard houdt De Koe zichzelf en ons een spiegel voor en tuurt er lang en grondig in. Wat je ziet doet lachen, twijfelen én slikken. Hoe de drie bij elkaar beschutting vinden raakt en geldt als statement in een tijd waarin belangeloos beschutting bieden aan elkaar onder vuur lijkt te liggen.
≤Focus Knack≥
In de pers 
In de pers