De man die zijn haar kort liet knippen (naar de ideeën van Johan Daisne)
© Koen Broos

Het enige dat ik nog kan zeggen is:
zoek niet meer of blijf zoeken.

een schrijver en een actrice
spreken telkens opnieuw af
in de lounge van een hotel
om met elkaar te praten
een mentale uitputtingsslag
ze zijn krankzinnig verliefd op elkaar
maar de angst om alles kapot te maken
belet hen die liefde te consumeren
tot in het absurde
analyseren ze
een mogelijke relatie
een mogelijk verleden
een mogelijke toekomst
en anticiperen ze op
alle mogelijke ontwikkelingen en verwikkelingen
die daar uit voortvloeien
zich ultiem aan elkaar overleveren
betekent in hun ogen
het einde
het spel moet worden gespeeld
als hij niet schrijft
kan zij niet spelen

de man die zijn haar kort liet knippen
is geen bewerking van de gelijknamige roman van Johan Daisne
het is wel de aanleiding en een belangrijke inspiratiebron geweest
voor de toneelvoorstelling

de contemplatieve mens die de mechanismen van zijn denken microscopisch
ontleedt en er zichzelf mee verdelgt
uitgerafeld
versplinterd
ontbonden leidt de mens
een leven zonder gebruiksaanwijzing
de waarheid is dubbel
de schoonheid een vlucht
de goedheid een toevlucht
de liefde een kracht
die hem vernieuwt en vernietigt

in de man die zijn haar kort liet knippen
staan een man en een vrouw voor de zoveelste keer
in de arena
in het circus
in het theater
tegenover elkaar
op zoek naar eenheid

Van en met Natali Broods en Peter Van den Eede
Naar de ideeën van Johan Daisne

In de pers (5)
In de pers (5)
‹De onwezenlijkheid van een onmogelijke relatie wordt met veel zelfironie en een portie vrolijk sadomasochisme opgevoerd. Dat de acteurs de indruk geven hun gesprekjes te improviseren met medeweten van het publiek, maakt het plezier er niet minder om.› ≤Ons erfdeel≥ ‹‘De man die zijn haar kort liet knippen' is een de Koe-voorstelling pur sang waarbij Natali Broods en Peter Van den Eede opnieuw tonen een magisch theaterkoppel te zijn. Vanaf de allereerste woorden voel je die gespeelde authenticiteit die nooit geforceerd aanvoelt. › ≤Concertnews, Bert Hertogs≥ ‹de twee hebben er geen schrik voor om ook de tragiek bloot te leggen. Zo vermijdt de voorstelling dat ze verzandt in een brij van betekenisloos gewauwel en blijft ze spannend tot het einde. Een paar keer weet ze je zelfs serieus bij het nekvel te grijpen. Knap.› ≤De Standaard, Kristien Vermoesen≥ ‹De handigheidjes van de Koe zijn dan intussen wel voorspelbaar, maar als binnen die voorspelbaarheid de nuance en het spelplezier nog steeds voor een aardverschuiving kan zorgen, mag de Koe eeuwig blijven spelen, of toch minstens nog eens vijftien jaar.› ≤Mathias de Prest≥ ‹Het zijn het fijne samenspel van Van den Eeede en Broods en dit soort thematische vernuftigheidjes die 'De man die zijn haar kort liet knippen' tot zo’n bitterzoete voorstelling maken, met een tragisch-troostende conclusie: in ieder geval bestaat de illusie van de ware liefde.› ≤Theaterkrant, Robbert Van Heuven≥ ‹De dwarse tussenzinnetjes maken 'De Man' oergeestig en zo vlinderlicht dat de warrige harten en woelige hersenen van de personages als terloops in je doordringen, en blijven haken. Even los en schijnbaar ongedwongen is het spel van Natali Broods en Peter Van den Eede.› ≤Trouw, Hanny Alkema≥