ACHTER/AF
Mogen we al terugkijken, of is het nog te vroeg?
Mogen we al terugkijken, of is het nog te vroeg? Mogen we ons al een beetje met onszelf verzoenen? En is het eigenlijk wel zo’n goed idee om achterom te kijken? Kan dat eigenlijk wel: tegelijk achteromkijken en vooruitgaan? Hebben we liever een fantasie over wat zal komen, dan een herinnering aan hoe het was? In ACHTER/AF kijken we niet alleen terug op onszelf, maar ook op het terugkijken zelf.
ACHTER/AF is de voorstelling na de voorstelling. Een voorstelling die niet is gespeeld, maar is beschreven. In een boek. Het Koeboek. Een boek over 30 jaar de KOE. Een boek dat we wilden schrijven om het erover te kunnen hebben, over het maken van een boek. Omdat het maken van het boek over het maken van toneel gaat. Een boekvoorstelling dus. Maar dan in een nagesprek.
ACHTER/AF is een avond vol herinneringen en hernemingen, vol confessies en conferences, vol oude liefdes, liederen, plannen en oud zeer. Met daar doorheen het steeds omslachtigere relaas van wat we al die jaren eigenlijk bedoelden.
ACHTER/AF is een permanente toegift. In ACHTER/AF geven we alleen maar toe.
Van en met Natali Broods, Peter Van den Eede en Willem de Wolf
Decor, licht en geluid Bram De Vreese, Shane Van Laer
Muziek Ramses Van den Eede
Tekstbijdrage Rebekka de Wit
Stagiair techniek Kaena Bervoets
Met dank aan Wannes Gyselinck, Matthias de Koning
Productie de KOE
Coproductie Het Laatste Bedrijf
Met de steun van de Vlaamse Overheid
NRC Handelsblad, Elisabeth Oosterling (27/5/2019)
NRC Handelsblad, Ron Rijghard (23/5/2019)
Het Parool, Sander Janssens (22/5/2019)
Etcetera, Evelyne Coussens (21/5/2019)
Theaterkrant, Pieter T'Jonck (13/5/2019)
De Standaard, Filip Tielens (11/5/2019)
Het Nieuwsblad, Magali Degrande (9/5/2019)
De Morgen, Ciska Hoet (7/5/2019)
Knack, Els Van Steenberghe (30/4/2019)
‹Dit soort stijlkeuzes, gecombineerd met de aanvaringen in scherpe dialogen, geven Achter/af een prettige lichtheid, zonder dat het stuk aan diepte verliest. Naast breed uitgesponnen uiteenzettingen is er ruimte voor humoristische een-twee(-drie)tjes. Je herkent de hand van een goede schrijver. Dat belooft wat voor dat jubileumboek, dat dus nóg beter moet zijn.›≤‹ ›(Elisabeth Oosterling, NRC Handelsblad)≥
‹Met de nodige knipogen en zelfrelativering, maar ook met een lekkere dosis arrogantie probeert zowel het boek als de afgeleide theatervoorstelling De Koe in te schrijven in de (theater)geschiedenis. ›≤(Filip Tielens, De Standaard)≥
‹Voor iedereen die van het geestig-vrijgevochten, postmoderne werk van De Warme Winkel, Wunderbaum en aanverwanten houdt een aanbeveling. ›≤(Ron Rijghard, Cultuurgids NRC Handelsblad)≥
‹Deze voorstelling lijkt wel een poppenkast: ongenadig hakken de poppen op elkaar in, maar door hun houten koppen blijven gevolgen uit. Dramatische momenten worden zo hilarisch. Ramses Van den Eede, zoon van, vrolijkt de charade op met vernuftige combinaties van drum, toetsen en sax. ›≤(Pieter T'Jonck, Theaterkrant)≥
‹een onderhoudende voorstelling vol prikkelende ideeën en gedachtegangen. ›≤(Sander Janssens, Het Parool)≥
‹ACHTER/AF ›‹start vanuit een brede adem, door het ontstaan van de KOE al in het eerste kwartier te kaderen in zijn historische en kunsthistorische context: in 1989 viel de Berlijnse muur én Peter Van den Eede viel van zijn geloof omtrent het creëren van kunst binnen de grote theaterinstituten. ›≤(Evelyne Coussens, Etcetera)≥
In de pers 
In de pers