In de pers (8)
In de pers (8)
Cutting Edge, Jan-Jakob Delanoye (4/5/2018)
Theaterkrant, Sander Janssens (14/4/2018)
Vrij Nederland, Gerben Hellinga (3/10/1998)
Knack, Paul Verduyckt (30/9/1998)
Haarlems Dagblad, Margriet Prinssen (28/9/1998)
De Volkskrant, Marian Buijs (28/9/1998)
De Morgen, Steven Heene (23/9/1998)
Twee heren in gesprek
Haarlems Dagblad, Margriet Prinssen (28/9/1998)

Pas tegen het einde van de drie uur durende maaltijd, laat Wally zich wat meer gelden. Sinds kerst is hij in het bezit van een elektrische deken en zijn leven is totaal veranderd. Fantastisch vindt hij het! Zijn pleidooi voor de gewone, kleine dingen die het leven draaglijk maken, staat haaks op de gedreven zoektocht van zijn vriend André naar het diepere zelf.

My dinner with André is een oorspronkelijk scenario van de Amerikaanse schrijver Wallace Shawn – De Trust speelde onlangs zijn Rouwklacht en binnenkort De Koorts – dat destijds verfilmd werd door Louis Malle. In de film figureert Shawn zelf naast André Gregory, een toneelschrijver. Na jaren ontmoeten de twee vrienden elkaar weer in een gerenommeerd restaurant. Ze zitten, eten en kletsen over het theater, de wereld en het leven. André is een gerenommeerd regisseur, net terug van een wereldreis; Wally probeert vergeefs zijn toneelstukken aan de man te brengen.

Peter Van den Eede en Damiaan De Schrijver hebben nu een toneelversie uitgebracht – gebaseerd op het oorspronkelijke scenario, maar grondig bewerkt. Hun voorstelling duurt drie uur, bijna twee keer zolang als de film. En dat is jammer, want hoewel ze de twee personages prachtig neerzetten en erg geestig hun relatie blootleggen, gaan de verhalen de tweede helft toch wel enigszins vervelen.

Vooral de eerste anderhalf uur is het genieten met een superieure Peter Van den Eede die in zijn existentialistische outfit – zwarte coltrui, colbert – vrijwel nonstop aan het woord is. Zijn gedreven zoektocht naar het Hogere leidt naar de Sahara, Tibet en improvisatie-workshops met Jerzy Grotowsky, grootmeester in het experimenteel theater. Instemmend brommend of belangstelling veinzend zet Damiaan De Schrijver de lastige rol van de underdog even fraai neer. Zijn ongemakkelijke verhouding met André wordt subtiel duidelijk door minuscule tekens van afweer. Zo keert hij zich langzaam steeds iets meer af van zijn vriend, die hem om de haverklap bij de arm grijpt om hem bij de les te houden.

De sober vormgegeven voorstelling – intussen wordt er achter hen zo te zien en te ruiken heerlijk gekookt en ze verorberen de viergangen maaltijd met smaak – moet het hebben van de acteerprestaties en dat is Van den Eede en De Schrijver wel toevertrouwd. Nu nog met enige strengheid de tekst flink indikken en het is een juweel van een voorstelling.