In de pers (13)
In de pers (13)
Pzazz.be, Pieter T'Jonck (11/8/2019)
De Correspondent, Micha Wertheim (4/3/2019)
De Volkskrant, Karin Veraart (18/2/2019)
Riro Toneelrecensies, Piet Van Kampen (18/2/2019)
Theaterkrant, Sander Janssens (16/2/2019)
De Standaard, Geert Sels (9/2/2019)
De Bond, Pol Arias (20/5/2005)
www.enola.be, Brecht Hermans (12/5/2005)
De Standaard, Mark Cloostermans (6/5/2005)
De Morgen, Wouter Hillaert (4/5/2005)
Who's afraid of Virginia Woolf
De Volkskrant, Karin Veraart (18/2/2019)

Virtuoos is het spel van de Koe in de heropvoering van Edward Albee's klassieker, maar de personages blijven op afstand.

Peter Van den Eede zet een heerlijke, duivelse George neer, die iedereen in de tang houdt.

De Koe viert feest: dertig jaar is het Vlaamse gezelschap geworden. Er verschijnt een boek en ze hernemen een aantal lievelingsstukken. Eén daarvan is nu op tournee: Who's Afraid of Virginia Woolf, de klassieker van Edward Albee over het dwarse echtpaar Martha en George die in gevecht met zichzelf en elkaar, ook hun jonge gasten een avond from hell bezorgen. De bezetting verschilt van de Koe's versie uit 2005: het jonge stel Nick en Honey wordt nu gespeeld door Michael Vergauwen en Tanya Zabarylo. Natali Broods en Peter Van den Eede zijn opnieuw de legendarische Martha en George.

'What a dump', roept Martha als ze hun appartement betreedt, en bij de Koe is het ook werkelijk een zootje. De vloer is bezaaid met glossy's, een mooie vondst van scenograaf Hanneke van de Kerkhof: gezien het feit dat iedereen bezopen is, hoeven de acteurs niet krampachtig te waggelen - voortbewegen is hier al een evenwichtsoefening.

Na Martha's beroemde uitroep wordt meteen duidelijk dat de Koe een eigen draai aan het stuk gaat geven, als Broods zich tot het publiek richt met de vraag of het misschien een idee is om die rotzooi eerst op te ruimen. Zo zullen de acteurs hun toeschouwers vaker benaderen, met een woord, een blik van wanhoop of verstandhouding.

Dat levert heel grappige momenten op, en het spel is virtuoos. Maar een nadeel van deze aanpak is dat het de personages erg op afstand houdt. Van den Eede is een duivelse George, heerlijk om te zien hoe hij verbaal en fysiek iedereen in de tang houdt, maar de tragiek van George en Martha, de diepere lagen van hun excentrieke verhouding worden nergens aangeraakt, en dat mis je uiteindelijk toch.